عوامل مؤثر بر اعتماد اجتماعی دانشجویان ایرانی خارج از کشور: مورد پژوهی دانشگاههای کشور آلمان

مقاله حاضر بر اساس بخشی از اطلاعات مأخوذ از پیمایش بررسی جامعه شناختی نقش اعتماد بر میزان تمایل بازگشت دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در خارج از کشور که در کشور آلمان انجام گرفته، تنظیم شده است. جامعه آماری را 9210 نفر از دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در 32 شهر آلمان تشکیل می دهد. بر اساس قواعد تعیین حجم نمونه 384 نفر از دانشجویان به طریق نمونه گیری خوشه ای مطبق با دقت احتمالی مطلوب 5% (d=0.05) و ضریب اطمینان 95 درصد انتخاب شده اند. نتایج به دست آمده از آزمون فرضیات تحقیق و نیکویی برازش مدل تحلیلی نشان می دهد که: طول مدت اقامت در خارج از کشور رابطه معنا دار، ولی منفی با اعتماد اجتماعی دارد. با بهبود وضعیت تحصیلی، میزان اعتماد اجتماعی افزایش می یابد. با افزایش تعدد سفر به ایران، اعتماد اجتماعی نیز به طور فزاینده بالا می رود. میزان اعتماد اجتماعی بر حسب میزان نارضایتی دانشجویان تغییر می کند. میزان اعتماد اجتماعی بر حسب وضعیت اجتماعی- اقتصادی (ses) پاسخگویان تغییر می کند. با وجود رابطه معنا دار بین اعتماد اجتماعی و گروههای سنی، بین جنسیت و اعتماد اجتماعی رابطه معنا داری به دست نیامد. با توجه به نیکویی برازش مدل تحلیلی از طریق کاربرد رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر نتایج به دست آمده نشان می دهد که بر حسب ارزش بتا (beta) متغیرهای طول مدت اقامت در خارج از کشور، وضعیت تحصیلی، تعدد سفر به ایران، نارضایتی و وضعیت اجتماعی- اقتصادی به عنوان تعیین کننده ترین عوامل تأثیرگذار بر اعتماد اجتماعی دانشجویان مطرح اند.